ROLA OTOCZENIA W PRACOWNI MONTESSORI.

Dzieci powinny mieć do dyspozycji salę lekcyjna pozbawioną ławek, istotną rolę odgrywają meble i przedmioty codziennego użytku. Regały i półki są niskie, otwarte, aby dziecko mogło z nich korzystać i dbać o ich czystość. Stoliki są kwadratowe, może przy nim siąść jedno lub dwoje dzieci. Można je łatwo przenosić, aby ustawiać w taki sposób aby dziecku ułatwić pracę. Materiały dydaktyczne i przedmioty codziennego użytku, mają stałe miejsce i są ustalone zasady ich przechowywania. Materiały powinny być tak umieszczone aby dziecko mogło samodzielnie z nich korzystać.  Łatwy powinien być dostęp do  wody, która jest potrzebna do wielu czynności gospodarczych.  Całe otoczenie ma być dostępne dla dzieci, rozwijać ich samodzielność, umiejętności potrzebne w życiu codziennym. Przygotowanie otoczenia powinno odpowiadać potrzebom i możliwościom dzieci, pobudzać je do działania, sprzyjać usamodzielnianiu.  Powinno sprzyjać dziecięcej aktywności, rozwijać zainteresowania i uzdolnienia.

Otoczenie powinno być uporządkowane, zorganizowane i przejrzyste. Ułatwia to dzieciom orientację w przestrzeni. Każdy przedmiot powinien mieć swoje miejsce.

W klasie Montessori powinny panować podmiotowe relacje pomiędzy nauczycielem i uczniem.  Należy stwarzać możliwości, aby dziecko mogło samo wchodzić w interakcje z otoczeniem, zdobywać  swoją wiedzę i doświadczenie.

Przygotowanie otoczenia jest zorganizowane z zasadami : indywidualizacji, samodzielności, swobody, wolności w działaniu, ładu, porządku.  Samodzielności dziecka sprzyja dostępność wszystkich materiałów dydaktycznych. Mają one miejsce na półkach i specjalnie zaprojektowanych szafkach. Dziecko nie ma możliwości naśladowania kolegów, samodzielnie wykonuje zadania.  Samodzielnej pracy sprzyja własny stolik. Materiały nauczania są opracowane z zasadą izolacji trudności i możliwości samokontroli. W każdym materiale ukryty jest porządek. Porządek wokół dziecka sprzyja koncentracji, wyrabia zaufanie do otoczenia.

Konstrukcja pomocy rozwojowych i indywidualne tempo uczenia się, pozwala dziecku na wybór określonej pomocy zgodnie z dziecka zainteresowaniami i możliwościami.  Zasada ta łączy się z zasadą stopniowania trudności powoduje rozwój w dziecku wewnętrznej ciekawości.  Każda pomoc jest logicznie zbudowana i łączy się z innymi. 

Konior- Caputa Magdalena